Əlillərin haqlı narazılıqlarının canlı şahidi oldum

         Həm ictimai vəkil, həm vətəndaş cəmiyyətinin rəhbəri, həm də “Əlillər Dünyası” qəzetinin baş redaktoru kimi əlillər arasında olan narazılıqların canlı şahidi oldum. Belə ki, əlillər Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyinin xətti ilə aparıldıqları istirahət mərkəzlərindən narazılıq edirdilər.  

         Mən də əlillər arasında edilən narazılıqların nə qədər haqlı və ya haqsız olduğunu bilmək üçün bir qrup əlillə birgə payızın ilk günlərində İsmayıllı rayonunda yerləşən, guya ki, əlillərin istirahət mərkəzi sayılan sanatoriyada oldum.

         Bizi ikimərtəbəli oteldə yerləşdirdilər. Gəlişimiz nahar vaxtına təsadüf etdiyindən yerləşdirildikdən sonra nahar yeməyi verildi. Verilən yeməklər uşaqlara verilən pay qədər idi.  Əlavə yemək istəyəndə, hətta adi yavan çörək istəyəndə belə ofisiantlar qulaqardına vurur, guya ki, eşitmirdilər.   Şam yeməyi də, səhər yeməyi də porsiyalara görə uşaq yeməklərinə bərabər idi. Mən kənardan müşahidə edərək əlillərin həqiqətən haqlı narazılıqlarını seyr edirdim. Əlillər menyu istəyəndə də  otelin rəhbərliyi verməkdən imtina edirdi. Xidmətçilər isə özlərini çox etinasız və saymazyana aparırdılar.  Dar, kiçik sahəli otaqlarda iki-üç nəfərin qalması isə ölüm kamerasına bənzəyirdi.

         Bildiyimizə görə istirahət mərkəzi təbiətin mənzərəli yerlərində inşa olunar, insan bayıra çıxanda təbiətin mənzərəsini görüb ruhən dincələr.  Bizim qaldığımız otel isə İsmayıllı rayonunun mərkəzində, maqistral maşın yolunun düz kənarında inşa edilmişdir. Burada maşınların səs-küyündən, tüstüsündən necə yatmaq və istirahət etmək olardı?! Nəmişlik və soyuq bir vaxtda əlil və astma xəstələrinin buraya gətirllməsi onların onsuz da pis olan səhhətinə daha bir zərbədir. Bir astma xəstəsi olaraq həmin zərbəni mən də yedim… Əlilləri istirahət adı ilə aldadaraq gətirib hissləri ilə oynamaq nəyə lazımdır? Heç nədən qorxmasalar da hər şey Böyük Tanrının nəzarətindədir. Mən əlillərin belə şəraitdə guya istirahət etmələrini,  öz tərəfimdən hörmətsizlik, hisslərlə oynanılmış kimi qəbul edirəm.

         Hələ bu İsmayıllıdakı ən yüksək səviyyəli istirahət mərkəzi sayılır.  Hələ guya “yüksək səviyyədə” edilən xidmət belədirsə, gör Nabranı, Lənkəranı və digər yerləri necədir…

         Doğrudur, heç vaxt evdən çıxmamış, dünyagörüşü  olmayan əlillər burada olarkən əlbəttə ki, onlara elə bil dünyanı bağışlayırlar. Axı onlar öz haqlarını bilmirlər. Bu yazıqlar nə bilsinlər ki, burada onların adı altında  nə saxtakarlıqlar  baş verir, onların adı altında  cibdən-cibə hansı pullar ötürülür?! Nə bilsinlər ki, təkcə İsmayıllıda deyil, respublikanın digər rayonlarında da imkanlı məmurlar boş qalan şəxsi mülklərini qazanc məqsədilə Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyində işləyən məmurlarla  müqavilə bağlayaraq əlillərin istirahət etməsi adı altında ancaq cibdən-cibə  pullar ötürürlər…

                                                        “Əlillər Dünyası”qəzeti və  “Beynəlxalq Əlillər Cəmiyyəti” İctimai Birliyi